မ်က္လံုးထဲ ေရႊငါးေတြ မကူးခတ္ေတာ့တာ ၾကာၿပီ
အစိမ္းေရာင္ ျမက္ခင္းမ်ား
ပီကာဆိုထားခဲ့တဲ့ ပန္းခ်ီကား
က်ေနာ့္ကို ခံစားခ်က္ တစ္စံုတရာ မေပးႏိုင္ၾက
ဒီရက္ေတြထဲ ကဗ်ာေတြမေရးျဖစ္ခဲ့
လူေတြနဲ႔ စကားမေျပာျဖစ္ခဲ့
အခန္႔မသင့္ရင္
အမဲလိုက္ေခြးတစ္ေကာင္လည္း
ေတာေျခာက္တာ ခံရႏိုင္တယ္
ကိုယ္ခံပညာသင္ယူတတ္ေျမာက္ထားသူ တစ္ေယာက္ဟာလည္း
ေျခာင္း႐ိုက္တာ ခံရႏိုင္တယ္
သားေကာင္မရမခ်င္း လွၫ့္မျပန္ႏိုင္ဘူးတဲ့
မာနႀကီးတဲ့ မုဆိုးတစ္ေယာက္က အခုလိုႀကံဳး၀ါးတယ္
ငါးမရလို႔ ေရခ်ိဳးျပန္တာ
ၫ့ံဖ်ဥ္းတဲ့ တံငါသည္ေတြရဲ႔ အလုပ္ပဲလို႔
က်ေနာ္က စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္
မိန္းကေလးေရ..
တစ္ခုခုကို မေရြးခ်ယ္ ရေသးသ၍
တစ္ခုခုကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ရွိေနေသးတယ္
မင္းရြာသြန္းေလသမွ်
ငါ့ ကႏၱာရမွာ မိုးေတြသာေခါင္ခဲ့
မင္းဖ်န္းဆြတ္ေလသမွ်
ငါ့ ဥယာဥ္မွာ စိုစြတ္ခြင့္မရခဲ့
လမသာ
ေလမတိုး
ႏွင္းမက်
ပန္းမပြင့္
ကႏၱာရ ကိုင္းပင္ေတြသာ ရင့္ေရာ္ၾကမ္းတမ္းလာခဲ့..
ဘ၀ဆိုတာ
ေဘာလံုးကစားသလို
အခ်ိန္အကန္႔အသတ္ သတ္မွတ္ခ်က္ မရွိဘူး
အခ်ိန္ပို ကစားခြင့္လည္း မရွိဘူး
ရပ္ေနတဲ့ ေမာ္ေတာ္ကား တစ္စင္းပဲျဖစ္ျဖစ္
နားေနတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္ပဲျဖစ္ျဖစ္
ခရီးဆက္ဖို႔ အားယူေနတယ္
လူတစ္ေယာက္..
ကမၻာႀကီးရဲ႔ မည္သည့္အရပ္ေဒသကို ေရာက္ရွိေနသည္ျဖစ္ေစ
တစ္ခုခုကို အရသာ ျဖစ္ဖို႔ လိုတယ္
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္..
ငါတို႔ တန္ရာတန္ေၾကးေတာ့ ရမွ ျဖစ္လိမ့္မယ္…..။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
No comments:
Post a Comment