"တြင္းနက္ထဲက်သြားတဲ့ ေမ်ာက္ႏွစ္ေကာင္ပံုျပင္္ "

အခ်ိဳ႕လူေတြဟာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမ်ား မိမိလုပ္ေနတဲ့အလုပ္ကို မေကာင္းဖူး၊ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူး၊ မရႏုိင္ေတာ့ဘူးလုိ႔ တစ္ဖက္သားကေျပာဆိုလုိက္တာနဲ႔ ဘာ လုိ႔ဆက္မၾကိိဳးစာေတာ့ပဲ ေနာက္ဆုတ္တက္္ၾကရတာလဲ။ ဒါကိုလည္းပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္နဲ႔ ဥပမာ ေပးမယ္ေနာ္။
တစ္ခါတုန္းက ေတာနက္ထဲမွာေနတဲ့ ေမ်ာက္အုပ္ႀကီး တအုပ္ဟာ သူတို႔မေရာက္ဘူးတဲ့ ေတာႀကီးမ်က္မဲထဲမွာ ခရီးလွည့္လည္သြားလာေန ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိလွည့္ေနတုန္း သစ္ရြက္ ေတြ ဖံုးေနတဲ့ တြင္းနက္ႀကီးထဲကို သူတို႔အုပ္စုထဲက ေမ်ာက္ငယ္ႏွစ္ေကာင္ က်ေရာက္သြား ပါတယ္။ က်န္တဲ့ေမ်ာက္ေတြဟာ တြင္းႏႈတ္ခမး္မွာ ၀ိုင္းအံုၿပီးေတာ့ ေနၾကပါတယ္။ တြင္းႀကီး ဟာ ဘယ္ေလာက္နက္သလဲဆိုလွ်င္ က်သြားတဲ့ေမ်ာက္ႏွစ္ေကာင္းကိုေတာင္ မျမင္ရေတာ့ပါ ဘူး။ တြင္းနႈတ္ခမ္းမွာရွိတဲ့ ေမ်ာက္ေတြက သူတိုိ႔အခ်င္းခ်င္းေျပာေနၾကပါတယ္။ မင္းတို႔ ႏွစ္ေကာင္ေတာ့သြားၿပီ၊ ဘယ္လုိမွ ျပန္တက္လို႔ မရေတာ့ဘူး။ တြင္းထဲမွာပဲ ေသၾကရေတာ့ မယ္လုိ႔ ေျပာေနၾကပါတယ္။ တြင္းထဲမွာရွိတဲ့ “ေမ်ာက္” ႏွစ္ေကာင္က တြင္းႏႈတ္ခမ္းမွာ ေျပာေနၾကတဲ့ “ေမ်ာက္”ေတြရဲ႕ စကားကိုၾကားေပမဲ့ လ်စ္လ်ဴရူၿပိး သူတို႔မွာ အစြမ္းရွိသမွ်ႏွင့္ တြင္းႏႈတ္ခမ္းစီကို အတင္းခုန္တက္လာၾကပါေတာ့တယ္။ တြင္းႏႈတ္ခမး္စီက “ေမ်ာက္”ေတြက ဒါကိုျမင္ၾကတဲ့အခါမွာ သံျပိဳင္ေအာ္ၾကပါတယ္။ ေဟ့ေကာင္ေတြ...အဲဒီလုိ မလုပ္ၾကနဲပေလ၊ မင္းတို႔ေတာ့ ေသကုန္ၾကေတာ့မွာပဲ။ ဟာ...ေတာ္ေတာ္ခက္တဲ့ေကာင္ေတြ မင္းတုိ႔ခုန္တက္ေန လုိိ႔လည္းတြင္းေပၚ ေရာက္လာႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ တက္မရတဲ့အတူတူ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ အေသခံလုိက္ၾကပါလားကြာ၊ မငး္တုိ႔ ဒီလုိခုန္တက္ေနေတာ့ ပင္လဲပင္ပန္းတယ္။ ကိုယ္လက္ ေတြလည္း နာတယ္။ အေမားလည္းဆုိ႔တယ္ ေသရမဲ့အတူတူ ေအးေအးေဆးေဆး အေသခံ လုိက္တာက ပိုမေကာင္းဘူးလားလုိ႔ ၀ိုင္းၿပီး အၾကံျပဳၾကတယ္။
အဲဒီလုိေျပာလြန္းမက ၀ိုင္းေျပာၾကေတာ့ တြင္းထဲက်ေနတဲ့ ေမ်ာက္ႏွစ္ေကာင္အနက္ တစ္ေကာင္ ကေတာ့ ၀ိုင္းေျပာတဲ့“ ေမ်ာက္” ေတြရဲ႕ စကားကို နားေထာင္ၿပီး တြင္းႏႈတ္ခမး္ေပၚ ေရာက္ဖို႔ဆက္ၿပီး မၾကိဳးစားေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီလုိမၾကိဳးစားပဲနဲ႔ စိတ္ေလွ်ာ့လုိက္ရာ ေရာက္ေန တဲ့တြင္းတ၀က္ကေန ေအာက္ကိုျပဳတ္က်ၿပီး ေသသြားပါေတာ့တယ္။ က်န္တဲ့ေမ်ာက္တ ေကာင္ကေတာ့ တြင္းႏႈတ္ခမ္းက “ေမ်ာက္”ေတြရဲ႕ေျပာစကားကို နားမေထာင္ပဲ ရွိသမွ်စြမ္း အား အကုန္ထုတ္ၿပီး ႏွစ္ဆတိုးၿပီး ခုန္တက္ေနပါတယ္။ ဒီလုိတက္ေနတာကိုျမင္ေတာ့ မိတ္ေဆြ“ေမ်ာက္” ေတြက၀ိုင္းၿပီး ေအာ္ၾကျပန္တယ္။ ေဟ့ေကာင္ေတာ္ပါ ေတာ့... အသားနာခံၿပီး ခုန္တက္မေနပါနဲ႔ မင္းအခုလုိ ခုန္တက္လဲရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေသသာခံ လုိက္ပါ သူငယ္ခ်င္းဆုိၿပီး ၀ိုင္းေအာ္ေျပာၾကျပန္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ခုန္တက္ေနတဲ့“ေမ်ာက္” ကေတာ့ထပ္ၿပီး ႏွစ္ဆတိုးေတာင္ ခုန္တက္လာျပန္ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ တြင္းထဲက“ေမ်ာက္” ဟာ တြင္းႏႈတ္ခမး္ေပၚ ေရာက္လာပါတယ္။ ဒီလို ေရာက္လာတာေတာင္ မိတ္ေဆြ“ေမ်ာက္” ေတြကမေက်နပ္ၾကဘူး။ မင္းကြာငါတို႔တေတြ ဒီေလာက္တားေန ေျပာေနတာမၾကားဘူးလားကြလုိိ႔ ေမးလုိက္တယ္။ တြင္းထဲကတက္လာတဲ့ “ေမ်ာက္”က အေမားေျဖရင္းနဲ႔ သူ႔အေပါင္းအသင္းေမ်ာက္ေတြကိုရွင္းျပတယ္။ ငါ့နားက သိပ္မေကာင္းဘူးကြ၊ မင္းတို႔ေအာ္ေနတာဟာ ငါ့ကိုတားေနတာလားဆုိတာ ငါမသိဘူးကြာ၊ မင္းတုိိ႔က ငါ့ကို၀ိုင္းၿပီးတြင္းႏႈတ္ခမ္းေပၚေရာက္ေအာင္ ျမန္ျမန္တက္၊ ျမန္ျမန္တက္လုိ႔ အားေပးေနတယ္လုိ႔ ထင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အေပၚကိုေရာက္လာတာပဲလို႔ ေျပာလုိက္ပါတယ္။ ဒါဟာ လူ႔ဘ၀လူေတြရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားျဖစ္ပံုနဲ႔ တြင္းႏႈတ္ခမး္ေပၚက “ေမ်ာက္“ေတြဟာ အတူတူပဲျဖစ္တယ္။ အေကာင္းထဲကေနအဆိုးထဲ ေရာက္သြားၾကၿပီဆုိလွ်င္ ေစတနာ ေကာင္း နဲ႔ေျပာသလုိလုိနဲ႔ ထပ္ၿပီး ထုိးနွက္ၾကပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ကို ေရေႏြးပူနဲပေလာင္းသတ္မွ ေသတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေရေအးေအးနဲ႔ တေပါက္ခ်င္းခ်သတ္ရင္လဲ ေသႏုိင္ပါတယ္။ မိမိရဲ႕ စကားလံုးတစ္လံုးေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ကိုေသေစ၊ ရွင္ေစႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ေျပာခ်င္တာပဲျဖစ္ပါတယ္။ လူ႔ဘ၀မွာေတြ႕ႀကံဳရမဲ့ အဓိကမိတ္ေဆြ သံုးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ပထမမိတ္ေဆြ၊ ဒုတိယမိတ္ေဆြ၊ တတိယမိတ္ေဆြဆိုၿပီး ရွိပါတယ္။ ပထမမိတ္ေဆြ အမ်ိဳးအစားက ကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ့လူူျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ့လူနဲ႕ ေတြ႕ႀကံဳဆံုရၿပီဆုိလွ်င္ စိတ္ႏွလံုးခ်မ္းေျမ့ ရပါတယ္။ ဒုတိယမိတ္ေဆြ အမ်ိဳးအစားက ေတာ့ မုန္းတဲ့လူပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မုန္းတဲ့လူနဲ႔ ေတြ႕ရေတာ့လဲ ကိုယ္ဟာသတိ ရွိတဲ့လူ-သတိၿမဲၿမံတဲ့သူ ျဖစ္လာရတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ ကိုယ့္ကိုမုန္းတဲ့သူဆုိတာ ကိုယ့္အားနည္းခ်က္။ ကိုယ့္ခြ်တ္ယြင္း ခ်က္ကို အၿမဲၾကည့္ေနတတ္တယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ္က အၿမဲသတိထား ေနရတယ္။ သတိထားေန ရင္းနဲ႔ သတိရွိတဲ့လူ ျဖစ္လာရတာပါပဲ။ တတိယလူတစ္မ်ိဳးကေတာ့ ကိုယ့္ကိုဥေပကၡာျပဳတဲ့ သူမ်ိဳးပဲျဖစ္တယ္။ ကိုယ္ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆင္းရဲဆင္းရဲ ခ်မ္းသာခ်မး္သာ ဘာခံစားမႈမွမရွိပဲ ဥေပကၡာျပဳထားတတ္တယ္။ သူဟာ ရိုင္းပင္ကူညီ ေစာင့္ေရွာက္တတ္တဲ့ လူမ်ားမဟုတ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ ထားလုိ႔မရပါဘူး။ ဒီလုိလူမ်ိဳးနဲ႔ ေတြ႕တဲ အခါမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲ အားကိုးယံုၾကည္မင ျဖစ္လာရတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီမိတ္ေဆြ (၃) မ်ိဳးလံုးကို ေက်းဇူးတင္တတ္ရမွာပဲျဖစ္တယ္။
မိမိိရဲ႕စိတ္ထားက စိတ္သေဘာထား ျပည့္၀စြာထားတတ္မယ္ဆုိလွ်င္ ဘယ္လုိလူမ်ိဳးနဲ႔ပဲ ေတြ႕ေတြ႕ကိုယ့္အတြက္ အက်ိဳးရွိေနမွာပဲျဖစ္တယ္။ အခက္အခဲ အက်ဥ္းအၾကပ္ အေႏွာင္အ ဖြဲ႕ေတြဟာ လူကို ေအာင္ျမင္တဲ့သူျဖစ္ေအာင္ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့သူျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီး ေပးတာပဲ ျဖစ္တယ္။ ေဘးေတြရန္ေတြ အႏၱရာယ္ေတြဟာလူကို သတိိရွိသူေစ့စပ္ေသခ်ာသူ၊ စိတ္ဓာတ္ႀကံ့ခိုင္သူ၊ ဇြဲလု႔ံလရွိသူ၊ ဦးေဆာင္ႏိုင္သူျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေပးတာပဲျဖစ္တယ္။ တခါတရံမွာ အဆိုးဆံုးဆိုတဲ့အရာေတြဟာ အေကာင္းဆံုးေနရာကိုေရာက္ ေအာင္ပို႔ေပးတတ္ တာမ်ိဳးေတြလဲရွိပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ မည္သည့္အခက္အခဲ ဒုကၡေတြနဲ႔ ၾကံဳေတြ႕ေနရပါေစ။ အသက္မေသမခ်င္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိ၊ ၾကိဳးစားပိုင္ခြင့္ဆုိတာ ရွိေနစျမဲပါ။ မပစ္ခင္က်ည္ဆံကုန္ တာမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္ၾကပါေစနဲ႔။ မိမိအသက္မေသေသးသမွ် ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာ ရွိေနပါတယ္ မိတ္ေဆြ။