သစ္ရြက္ေလး ႏွစ္ရြက္ရဲ႕အခ်စ္

သစ္ပင္ႏွစ္ပင္ရဲ႕ သစ္ကိုင္းတစ္ခုစီမွာ သစ္ရြက္ေလး ႏွစ္ရြက္ရွိတယ္။ အဲဒီသစ္ရြက္ႏွစ္ရြက္ဟာ လားရာကိုယ္စီနဲ႔ ေတြ႔ဆံုဖို႔ဆိုတာကို သူတို႔အိပ္မက္ေတာင္ မမက္ဖူးခဲ့ၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေန႔မွာ ႐ုတ္တရက္တိုက္လိုက္တဲ့ ေလျပင္းတစ္ခ်က္ေၾကာင့္ သစ္ကိုင္းႏွစ္ကိုင္း ညႇိျပီး ေလဟာနယ္မွာ သစ္ရြက္ေလး ႏွစ္ရြက္ ဆံုခဲ့ၾကတယ္။ ဆံုျပီး အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္မိသြားၾကတယ္။ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး မခဲြႏိုင္ မခြာရက္ ခ်စ္မိသြားၾကတယ္။ ဒီိလို သစ္ကိုင္းေလးႏွစ္ကိုင္း ညႇိျပီး အတူေနရတဲ့ဘ၀နဲ႔ သူတို႔တစ္သက္လံုးေနသြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။

သူတို႔မွာ ေျပာမကုန္တဲ့ စကားေတြရွိတယ္။
အိပ္မက္ခ်ဳိခ်ဳိေလးေတြ ရွိတယ္။
လွပတဲ့ အနာဂတ္ရွိတယ္။
ေလထဲမွာ သူတို႔အတူ ယိုင္ႏဲြ႔ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ၾကတယ္။
မိုးထဲမွာ သူတို႔အတူ ေဆာ့ကစားျပီး ေပ်ာ္ပါးၾကတယ္။
ေနေရာင္ထဲမွာ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း မွီခိုျပီး ငိုက္ျမည္းၾကတယ္။
အတူေနရတဲ့ အခ်ိန္ကို သူတို႔ တန္ဖိုးထားၾကတယ္။
အတူေနတဲ့ရက္ေတြ ထပ္ေနသလို၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြကလည္း တေက်ာ့ျပီး တေက်ာ့၊ တစ္ေန႔ျပီး တစ္ေန႔။ ေ႐ွ႕ဆက္ဘာျဖစ္ဦးမလဲ ၾကိဳေတြးျပီး သူတို႔ ရင္မေလးခဲ့ၾကဘူး။ ေန႔တစ္ေန႔ကို ေပ်ာ္ရႊင္မႈအတိနဲ႔ ကုန္ဆံုးဖို႔ပဲ သူတို႔ၾကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ေဆာင္းဦးေပါက္ခဲ့တယ္။ သစ္ရြက္ေလးႏွစ္ရြက္အနက္ တစ္ရြက္က တေျဖးေျဖး ႏြမ္းလ်လာတယ္။ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ညႇိဳးႏြမ္းလာခဲ့တယ္။ ေၾကြရေတာ့မယ္ဆိုတာ သူ႔ကိုယ္သူ သိေပမယ့္ အျခားတစ္ရြက္ မရိပ္မိေအာင္ သူဟန္ေဆာင္ေနခဲ့တယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္မွာ အသိမေပးဘဲ တိတ္တဆိတ္ေလး ေၾကြဖိ႔ု သူစဥ္းစားခဲ့မိတယ္။

ဒါေပမယ့္ တစ္ေန႔မွာ သူ႔လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ကို က်န္သစ္ရြက္ေလး သိသြားခဲ့့တယ္။
"နင္ေၾကြမယ့္အခ်ိန္ေရာက္ရင္ ငါလည္း ငါ့႐ိုးတံကို ကိုက္ျဖတ္ျပီး နင္နဲ႔အတူ လိုက္ေၾကြမယ္"
"မဟုတ္တာ.. အေကာင္းဆံုး အသက္႐ွင္က်န္ရစ္ခဲ့ပါ"

သစ္ရြက္တစ္ရြက္ရဲ႕ အသက္႐ွင္ခြင့္က တစ္ရက္ျပီးတစ္ရက္ တိုေတာင္းလာခဲ့တယ္။ က်န္သစ္ရြက္တစ္ရြက္က သူ႔အနားမွာပဲ တိတ္တဆိတ္ ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္၊ ေနာက္ဆံုးထြက္ခြာသြားမဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ အနားမွာပဲ သူရွိေနခ်င္ခဲ့တယ္။ ေဆာင္းဦးရဲ႕ မြန္းလဲႊေနက သစ္ရြက္ေလးတစ္ရက္ကို နီရဲသြားေအာင္ အေရာင္ဆိုးလိုက္တယ္။ သစ္ရြက္ေလးႏွစ္ရြက္ အခ်င္းခ်င္း ရင္ခြင္မွာ ခိုလႈံျပီး ႏႈတ္ဆိတ္ေနၾကတယ္။

ေလလာျပီ... သစ္ရြက္ေလးတစ္ရြက္ ေၾကြက်မသြားခင္ က်န္သစ္ရြက္က ကိုယ့္႐ိုးတံကို ကိုက္ျဖတ္လိုက္တယ္။ ေလတစ္ခ်က္အေ၀ွ႔မွာ သစ္ရြက္ေလးႏွစ္ရြက္ တစ္ရြက္ေပၚတစ္ရြက္ထပ္လို႔ ေလသယ္ေဆာင္ရာေနာက္ကို အလိုက္သင့္ ေမွ်ာပါသြားခဲ့ၾကတယ္။

တကယ္ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းက ၀မ္းနည္းေၾကကဲြစရာ မေကာင္းပါဘူး။ အေၾကာင္းက သူတို႔အတူ ေၾကြက်ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္အထိ သူတို႔ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့လို႔ပဲျဖစ္တယ္။
"ေၾကြအတူ ေ၀အတူ" သူတို႔ဘ၀ဟာ ျပည့္စံုခဲ့လို႔၊ လွပခဲ့လို႔ျဖစ္တယ္။
ဒါကိုမွ တကယ့္အခ်စ္စစ္လို႔ ေခၚေလမလား?
ဒါကိုမွ တကယ့္ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းလို႔ ေခၚေလမလား?
ေနာက္ႏွစ္ ေႏြဦးေပါက္မွာ သူတို႔ျပန္အသက္႐ွင္ျပီး ေႏြးေထြးတဲ့ ေႏြဦးေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ လွပတဲ့အခ်စ္နဲ႔ သူတို႔ျပန္ေ၀ဆာၾကဦးမယ္ေလ...