" သားအဖႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ျမင္းတစ္ေကာင္ပံုျပင္ "

လူရယ္လုိ႔ျဖစ္လာရင္ အကဲ့ရဲ႕မွလြတ္ကင္းတဲ့သူမရွိႏိုင္ပါဘူး။ ေကာင္းတာေတြ႕လွ်င္လည္း မနာလုိစိတ္ေၾကာင့့္ အေကာင္းမျမင္တတ္ၾကဘူး။ မေကာင္းတာေတြ႕လွ်င္ေတာ့ ေျပာမဆံုး ေပါင္ ေတာသံုးေထာင္ထီးးျဖဴဖိနပ္ပါးေအာင္ လွည့္ေျပာရလည္း ေျပာလို႔အားမရၾကပါဘူး။ အျပစ္တင္တတ္တဲ့လူဟာ ဘာပဲလုပ္လုပ္ သူကေတာ့ အေကာင္းမျမင္တတ္တဲ့အတြက္ ေၾကာင့္ အျပစ္ပဲမင္ေနမွာပါပဲ။ လူေတြရဲ႕မ်က္လံုးဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ မၾကည့္မိဘူး။ သူတစ္ ပါးကိုပဲ အၿမဲၾကည့္ကာ အျပစ္ဆုိးတတ္ၾကတယ္။ ေလာကကိုက အကဲ့ရဲ႕မကင္းတဲ့ ေလာကမ ဟုတ္ပါလား?။ ဒီအေၾကာင္းနဲ႕ပတ္သတ္လုိ႔ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ေျပာျပဦးမယ္။
တစ္ခါတုန္းကပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ရွိတယ္။ သားအဖႏွစ္ေယာက္ဟာ ျမင္းတစ္ေကာင္နဲ႔ ခ ရီး ထြက္္ခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔သားအဖႏွစ္ေယာက္ဟာ ျမင္းကိုမစီးပဲနဲ႔ ၾကိဳးနဲ႔ဆြဲၿပီးခရီးတစ္ခုကို ဆက္ၾကတယ္။ ဒါကိုလူေတြက ျမင္ၾကေတာ့ ေၾသာ္...ဒီသားအဖ ျမင္းတစ္ေကာင္ လံုး ပါလ်က္နဲ႔ျျမင္းစီးၿပီးခရီးမသြားပဲ လမ္းေလွ်ာက္သြားေနၾကတယ္။ ဘယ္လုိလုပ္လုိရာခရီးကို ေရာက္ေတာ့မွာလဲ။ ေတာ္ေတာ္ဦးေႏွာက္မရွိတဲ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္လုိ႔ အျပစ္ေျပာၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ ဖေအကျမင္းေပၚတက္စီးၿပီး သားက ျမင္းရဲ႕ႀကိဳးကိုဆြဲၿပီး ခရီးဆက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီလုိသြား ျပန္ေတာ့ လည္း ေတာ္ေတာ္အၾကင္နာ တရားမရွိတဲ့အေဖ ကိုယ့္သားက်ေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ ခုိင္းတယ္။ သူက်ေတာ့ ျမင္းေပၚကစီးဆုိၿပီး အျပစ္ေျပာျပန္တယ္။ ဒါနဲ႔ ဖေအက ျမင္းေပၚက ဆင္းၿပီး သူ႔သားကို ျမင္းေပၚစီးခုိင္းကာ ခရီးဆက္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ သြားျပန္ေတာ့လည္း ေတာ္ေတာ္မုိက္တဲ့သား၊ ဖေအက်ေတာ့ ေအာက္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ခုိင္းတယ္ဆုိီၿပီး အျပစ္ေျပာ တယ္။ ဒါနဲ႔ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္စလံုးဟာ ျမင္းေပၚတက္စီးၿပီး ခရီးဆက္ျပန္ပါတယ္။ အဲဒီခါက်ေတာ့လည္း ေၾသာ္...အၾကင္နာတရားေခါင္းပါးတဲ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ျမင္းပိန္ပိန္ ကို လူႏွစ္ေယာက္စီးတယ္။ ျမင္းကိုမွ မသနားၾကဘူး ဆုိၿပီး အျပစ္ေျပာျပန္တယ္။ သားအဖႏွစ္ ေယာက္လည္း ဘယ္လုိပဲသြားသြား အျပစ္မလြတ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကိုင္း...ဒီတစ္ခါေတာ့ အျပစ္လြတ္ေကာင္းရဲ႕ဆုိၿပီး ျမင္းၾကီးကို ထမ္းစင္ လုပ္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သားထမ္း၍ ခရီးဆက္ ၾကပါေတာ့တယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ သိပ္မၾကာခင္မွာ ေရွ႕နားေလာက္ေရာက္ေရာ လူေတြအားလံုးက သူတို႔သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ၿပီး ဟားတုိက္ရယ္ေမာ ၾကပါတယ္။ ေၾသာ္...အသိဥာဏ္ မရွိ၊ ေတာ္ေတာ္မုိက္မဲတဲ့ သားအဖႏွစ္ေယာက္ပါလား။ ျမင္းကိုမစီးပဲ ထမး္စင္လုပ္ၿပီးထမး္သြား ၾကတာ အသိဥာဏ္မရွိလုိ႔ပဲဆုိၿပီး အျပစ္ေျပာၾကျပန္တယ္။ ဒါနဲ႔ သားအဖႏွစ္ေယာက္လည္း ျမင္းကို ထမး္စင္ေပၚကခ်ၿပီး အျပစ္ေျပာမွာေၾကာက္လုိ႔ ခရီးမဆက္ေတာ့ပဲေရာက္သည့္ ေနရာ မွာပင္လွ်င္ ေနလုိက္ၾကပါေတာ့တယ္။
လူ႔ဘ၀လူေလာကဆုိတာကလည္း ဘယ္လုိသြားသြား ဘယ္လုိေနေန ဘာေတြလုပ္လုပ္ အျပစ္ လြတ္ကင္းတဲ့ အရပ္ေဒသရယ္လုိ႔ မရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္အေနနဲ႔ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ ကို ကိုယ္ကိုယ္တုိင္သိိိၿပီး ကုသလုိလ္ျဖစ္မယ့္ မိမိအတြက္အက်ိဳးရွိမယ့္ အမ်ားအတြက္အက်ိဳး ရွိမယ္္ဆုိလွ်င္ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာ အားလံုးလုပ္သြားႏိုင္မွ ကိုယ့္ဘ၀အဓိပၸာယ္ရွိမယ္။ လူရွိိရင္ ျပႆနာရွိမွာပဲ လူမရွိတဲ့ေနရာဆုိလုိ႔ သခၤ်ိဳင္းပဲရွိပါတယ္။ အဲဒီေနရာကို မေရာက္ ေသးသေရြ႕ ျပႆနာကေတာ့တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳး ရွိေနမွာပါပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ျပႆနာေတြ အျပစ္ ေျပာမွာ ေတြမေတြ႕ပါေစနဲ႔လုိ႔ ဆုိမေတာင္းပါနဲ႔။ ျပႆနာကို ရင္ဆုိင္ေျဖရွင္းနိုင္တဲ့ အရည္အ ခ်င္းရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားသြားပါလုိ႔ အႀကံျပဳခ်င္ပါတယ္။

ျမစ္ကိုခုန္ကူးေသာ အဘိုးအိုသံုးေယာက္ပံုျပင္
လူေတြအမ်ားစုဟာ ကိုယ့္အသိအျမင္အၾကားေပၚ၌ ထင္သလုိျမင္သလုိ ၾကားသလို အေပၚယံ နဲ႔ပဲ သံုးသပ္ၾကတယ္၊ ဆံုးျဖတ္ၾကသည္။ အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခု ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲတြင္ ပါေမာကၡတစ္ဦး၀င္လာၿပိး တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား / ေက်ာင္းသူမ်ားရဲ႕ စာသင္စာပြဲမွာ ၄ ၂ = ? ႏွင့္ၾကားမွာ ဘာမွအမွတ္အသား မပါပါ။ ဆရာက ေက်ာင္းသား / ေက်ာင္းသူဘက္လွည့္ၿပီး “ ဒါဘာအေျဖရပါသလဲ” ေျဖပါလုိ႔ ေမးလုိက္တယ္။
တခ်ိဳ႕က ၄ - ၂ = ၂ လုိ႔ေျပာတယ္။
တခ်ိဳ႕က ၄ + ၂ = ၆ လုိ႔ေျပာတယ္။
တခ်ိဳ႕က ၄ x ၂ = ၈ လုိ႔ေျပာတယ္။
တခ်ိဳ႕က ၄ ၂ = ၂ လုိ႔ေျပာတယ္။

ေမးခြန္းတစ္ခုမွာ အေျဖအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္။ ၿပီးမွဆရာက တပည့္မ်ားကို ေျပာတယ္။ တကယ္တမ္းဆုိရင္ ေမးခြန္းကမျပည့္စံုဘူး။ (၄ႏွင့္ ၂) ၾကားမွာ ဘာသေကၤတမွ မပါ၀င္ဘူးဆုိ တာ သတိထားဖုိ႔လုိတယ္။ ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ့္စိတ္ထင္ရာ သေကၤတကိုအစားသြင္းၿပီး အေျဖထုတ္ေနၾကတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အေျဖကမတူျဖစ္ေနၾကတယ္။ တကယ္တမ္းဆုိရင္ မသိ ရင္ေမးရေတာ့မယ္။ တိတိက်က်သိၿပီး အေျဖထုတ္မွသာလွ်င္ အေျဖမွန္ျဖစ္မယ္လုိ႔ ေျပာသြား တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဘယ္အလုပ္မဆုိ မသိရင္ေမးပါ။ ေမးၿပီးမွလုပ္ပါ။ အထင္နဲ႔ မလုပ္ပါနဲ႔။ အဲဒီလုိ အထင္နဲ႔ ရမ္းလုပ္တံ ပံုျပင္ေလ တစ္ပုဒ္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
ဟိုတုန္းက ရြာတစ္ရြာနဲ႔တစ္ရြာရဲ႕ အနီးနားမွာ ျမစ္ေခ်ာင္းတစ္ခုရွိပါတယ္။ အဲဒီျမစ္ေခ်ာင္းမွာ ေန႔စဥ္ငါးမွ်ားတတ္တဲ့ အဘုိးအုိိိိသံုးေယာက္ရွိပါတယ္။ အဲဒီအဖုိးအို သံုးေယာက္ဟာ ငါးထုိင္ မွ်ားလုိ႔ပ်င္းလာၿပီဆုိလဆင္ ေသြးပူေလ့က်င့္ခန္းအေနႏွင့္ အဲဒီျမစ္ေခာ်င္းရဲ႕ ေရျပင္ေပၚမွာ ဟို ဘက္ကမး္နဲ႔ ဒီဘက္ကမး္ကို ေရျပင္ေပၚမွာ ျဖတ္ေလွ်ာက္ၿပီးလႊားကနဲ လြားကနဲခုန္ကူး ၿပီးသြားၾကပါတယ္။ တစ္ေန႔က်ေတာ့ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ဟာလည္း အဲဒီေနရာနဲ႔ မ လွမး္မကန္းမွာ ငါးလာမွ်ားပါတယ္။ အဘိုးအုိေတါ ငါးမွ်ားတဲ့အတုိင္းသူလည္း လုိက္မွ်ားပါ တယ္။ အဖုိးအိုေတြငါးမွ်ားၿပီးတဲ့အခါမွာ ျမစ္ေခ်ာင္းေရျပင္ေပၚမွာခုန္ခုန္ၿပီး ဟိုဘက္ဒီဘက္ကူး သြားေနတာကိုေတြ႕ရေတာ့ သူကအရမ္းအံ့ႀသသြားတယ္။
ဒါနဲ႔သူလည္း ငါးမွ်ားၿပီးတဲ့ အခါမွာ အဖုိးအိုသံုးေယာက္လုိ အဖုိးေတြခုန္ကူးတဲ့ ေနရာမွာသြားၿပီး သူလည္းခုန္ကူးမယ္ဆုိၿပီးလႊားခနဲ တစ္ခ်က္ခုန္ကူးပါတယ္။ သူဟာတစ္ႀကိမ္ပဲခုန္လုိက္ရုံနဲ႔ ေရထဲကိုက်ၿပီးနစ္ျမွဳပ္ သြားပါေတာ့တယ္။ သူေရနစ္သြားတာကို အဖုိးအိုသံုးေယာက္ ငါး မွ်ားရာေနရာက လွမ္းျမင္ရပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူတို႔သံုးေယာက္ဟာ အျမန္ေျပးလာၾကၿပီး အဲဒီလူငယ္ေလးကို အျမန္ဆယ္ၾကပါတယ္။ လူငယ္ေလးလည္း ေရနစ္သြာေတာ့ အေတာ္ ေလးလန္႔သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ အဖုိးအုိသံုးေယာက္က “မင္းဘာျဖစ္လုိ႔ ေရထဲခုန္ခ်ရတာလဲလုိ႔ေမးပါ တယ္” အဖုိးအိုတုိ႔သံုးေယာက္ ငါးမွ်ားၿပီးလွ်င္ေရေပၚမွျဖတ္ၿပီး ေျပးေလွ်ာက္ေနတာေတြ႕လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္းလုိက္ခုန္ ၾကည့္တာပါလုိ႔ေျပာပါတယ္။
ေၾသာ္...မင္းက ငါတုိ႔ေရထဲခုန္ကူးတာကို ျမင္လုိ႕လုိက္ကူးတာကိုး တကယ္ေတာ့ ငါတို႔ကေရ ေပၚမွာ ေျပးေလွ်ာက္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ တကယ္ေတာ့ ဒီျမစ္ေခ်ာင္းဟာ ဟိုအရင္တုန္းက ဒီနားမွာေရမရွိဘူး။ အဲဒီတုန္းက ဟိုဘက္ကမး္နဲ႔ဒီဘက္ကမ္းကို တံတားပံုစံမ်ိဳးငုတ္တုိင္ အၾကီး ၾကီးေတြ ေလးေပအကါာမွာ တုိင္ေတြစိုက္ထူထားတယ္။ ယခုေတာ့ အဲဒီတုိင္ငုတ္ၾကီးကို ေရျမဳပ္သြားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဘယ္သူမွမျမင္ရတာျဖစ္တယ္။ ငါတုိ႔က ငယ္ငယ္ေလးထဲက အခုဒီ တုိင္ငုတ္ေတြေေပၚမွာ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ အခုဒီငုတ္တုိင္ေတြကို ေရနစ္သြားလည္း ဘယ္နားမွာရွိတယ္ဆိုတာ မွန္းဆၿပီးသိေနၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီငုတ္ေပၚ ကို ငါးမွ်ားၿပီးတဲ့အခါတုိင္း ေလ့က်င့္ခန္းအေနနဲ႔ ဟိုဘက္ကမ္း ဒီဘက္ကမ္းခုန္ကူးတာပဲလုိ႔ ေျပာလုိက္ပါတယ္။ ဒါကို မင္းက မသိဘဲ အထင္နဲ႔ ငါတုိ႔လုပ္သလုိ လုိက္လုပ္ေတာ့ ယခုလုိ ေရနစ္တာေပါ့လုိ႔ ေျပာလုိက္ပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ဟာ ကိုယလည္းဘယ္အလုပ္မဆို မွန္းတဆသိရုံေလာက္နဲ႔မလုပ္နဲ႔။ ေသေသခ်ာခ်ာ ဃဃနနသိမွလုပ္ ရမည္ျဖစ္တယ္။ အထင္နဲ႔ ရမ္းလုပ္ရင္ အထက္ပါအျဖစ္လုိ ဆံုးရူံးနစ္နာမႈမ်ားစြာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီေန႔ကစ ၿပီးအထင္နဲ႔ ရမ္း မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့လို႔ အႀကံျပဳလုိက္ခ်င္ပါတယ္။