"သူေဌးႀကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ သူေတာင္းစားတစ္ေယာက္ ထမင္းတစ္ထုပ္ "

မိမိဟာ က်န္းမာေရးေကာင္းမွ စိတ္ခ်မး္သာမႈရွိမယ္။ ကိုယ့္မွာ ေငြေၾကးေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ရွိရွိ က်န္းမာေရးမေကာင္းးဘူးဆုိလွ်င္ ေငြေၾကးစည္းစိမ္ဥစၥာေတြဟာ အလကားပါပဲဆိုတာကို ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္နဲ႔ ေျပာျပမယ္။
ဟိုတုန္း က အင္မတန္ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀လွတဲ့ သူေ႒းႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ ေသြးခ်ိဳ၊ ဆီးခ်ိဳနဲ႔ ေလျဖတ္ ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဘီးတပ္တြန္းလွည္းေပၚမွာထုိင္ၿပီး ေဆာင္းတြင္းအခါကာလ ေနပူဆာလႈံ ေနပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူ႔ရဲ႕အိမ္ေရွ႕သစ္ပင္ေအာက္မွာ သူေေတာင္း စားတစ္ေယာက္က သူ ေတာင္းလုိ႔ရတဲ့ ၾကက္သားထမင္း ထုပ္ႀကီးကို အေပၚေျမွာက္လုိက္၊ နမ္းလုိက္၊ အေေပၚ ေျမွာက္လုိက္၊ နမ္းလုိက္ လုပ္ၿပီးေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္ဒါကို သူေဌးႀကီးက အသာေလးၾကည့္ေန တယ္။ သူေတာင္းစားဟာ ထမင္းထုပ္ကို ရင္ခါင္ပိုက္ၿပီး ပက္ လက္လွန္အိပ္ခ်လုိက္ျပန္တယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာမွာလည္း ဒီေန႔ငါအရမ္းကံေကာင္းတဲ့ေန႔၊ အ ရမ္းေပ်ာ္ ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့ေန႔ပဲဆိုတဲ့ ၀မ္းပန္းတသာ မ်က္ႏွာကိုေတြ႕ျမင္ေနရပါတယ္။ အိပ္ေနရာက တစ္ခါျပန္ၿပီး ငုတ္တုတ္ထုိင္ လုိက္ျပန္တယ္။ ထမင္းထုပ္ကိုထပ္ၿပီး အေပၚေျမွာက္လုိက္ ျပန္တယ္။ ေရာဂါမ်ိဳးစံုေၾကာင့္စိတ္ ညစ္ေနရတဲ့ သူေ႒းဟာ သူေတာင္းစားကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္ေပ်ာ္သလုိလုိေတာင္ ျဖစ္လာမိတယ္။ သူေတာင္းစားဟာ ထမင္းထုပ္ကိုေျဖၿပီးေတာ့ တင္မလႅင္ေခြထုိင္ၿပီး အားရပါးရထုိင္စားပါ တယ္။
သူေ႒းႀကီးကလည္း သူေတာင္းစားထမင္းစားတာကိုၾကည့္ၿပီး စားခ်င္တဲ့စိတ္ကျဖစ္ကာ သြား ေရပါက်လာပါတယ္။ သူ႔ကိုယ္သူလည္း ျပန္စဥ္းစားပါတယ္။ ေၾသာ္...ငါဟာ ဒီျမိဳ႕မွာဆုိလွ်င္ အခ်မ္းသာဆံုး သူေဌးးႀကီျဖစ္တယ္။ ပစၥည္းဥစၥာေပါသလုိ အေျခြအရံလည္း ေပါတယ္။ ဒါေပ မယ့္ အဲ့ဒီစည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြဟာ ငါ့ကိုစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ငါ့ကိုက်န္းမာလာေအာင္ မလုပ္ ေပးႏုိင္ၾကဘူး။ အခုဆုိလွ်င္ ညည အိပ္မေပ်ာ္၊ လမ္းေလွ်ာက္လုိ႔က လည္းမရ၊ ထုိင္ေနျပန္ ေတာ့လည္း တစ္ကုိယ္လံုး ပိုးမႊားေတြကိုက္သလုိ ခံစားေနရတယ္။ အစားအေသာက္ဆိုရင္ လည္း မတည့္တာေတြကခပ္မ်ားမ်ား စားရတဲ့ အစာက်ျပန္ေတာ့လည္း စားလို႔မေကာင္းဘူး။ အကယ္၍သာ၊ ငါဟာက်မ္းမာလာခဲ့မယ္ဆိုလွ်င္ ဒီ သူေတာင္းစားလုိမ်ိဳးအားရပါးရ ထမင္းစား ႏုိင္ရမယ္ဆုိလွ်င္ သူေတာင္းစားဘ၀ႏ်င့္ သူေဌးဘ၀ႏွင့္လဲလုိ႔ရမည္ ဆုိလွ်င္ လဲလုိက္ခ်င္ပါ တယ္....တဲ့။ ေသခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ မက်န္းမာတဲ့ မ်က္ႏွာဟာ ၿပံဳးလုိ႔မရေတာ့ပါဘူး။ အၿပံဳး မရွိတဲ့မ်က္ႏွာဟာ အသက္ရွင္လွ်က္ ဘ၀ေသေနတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ က်န္းမာေရးကို နံပါတ္(၁) လုိ႔ထားလုိက္၊ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြကို သုည(၀) လုိ႔ထားလုိက္။ (၁) ရဲ႕ေနာက္မွာ သံုည(၀) ေတြဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား (၁) ဂဏန္းျပဳတ္သြား ၿပီဆုိလွ်င္ ေနာက္က သုည(၀) ေတြဟာတန္ဘိုး မရွိေတာ့ဘူး။ သူအဲဒီလုိ စဥ္းစားေနစဥ္မွာပဲ၊ သူေတာင္းစားဟာ သစ္ပင္ ေအာက္မွာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီျဖစ္တယ္။
သူေဌးၾကီးဟာ သူေတာင္းစား ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာကိုၾကည့္ၿပီး သူအိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ လုိ႔ စိတ္ဆင္းရဲခဲ့ရတဲ့ ညေပါင္းမ်ားစြာကိုေတြးၿပီး ၀မ္းနည္ေနပါတယ္။ သူ႔ဘ၀ဟာ လမး္ေဘး မွာေနတဲ့သူေတာင္းစားေလာက္ေတာင္မွ ေကာင္းေကာင္းမစားရ၊ ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ရတဲ့ ဘ၀ပါလားလုိ႔ေတြးရင္း မ်က္၇ည္မ်ား အလိုလိုက်လာပါတယ္။ သူေတြးေနစဥ္မွာပဲ သူ႔ေရွ႕ျမင္ ကြင္းက သူေတာင္းစားဟာ အိပ္ေရး၀လုိ႔ အိ္ပ္ယာကႏိုးလာၿပီး အေၾကာအခ်င္ေတြဆန္႔ၿပီး သူ႔ကိုယ္ေပၚက ဖုန္ေတြခါၿပီး “သီခ်င္း” ေလးဆိုကာ သူေဌးႀကီးရဲ႕အိမ္ေရွ႕ သစ္ပင္ေအာက္ မွေန ၿပီး သူေတာင္းစားဟာ သူ႔ဘ၀သူေက်နပ္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင့္ ထြက္ခြာသြားပါေတာ့တယ္။ စာဖတ္ သူအေနနဲ႔ အထက္ပါအျဖစ္အပ်က္ကို ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ကိုယ္လည္းဒီလုိအျဖစ္ အပ်က္မ်ိဳး ႀကံဳဆံုရဦးမွာျဖစ္တယ္။ လူရယ္လုိ႔ ျဖစ္လာရင္ ေငြေၾကးေတြဘယ္ေလာက္ ျပည့္စံု ျပည့္စံု၊ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့ က်န္းမာျခင္းဆုိတာ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္တဲ့က်န္းမာျခင္း၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ခံႏုိင္ရည္ရွိတဲ့ က်န္းမာျခင္းကိုေျပာတာပါ။ ခံႏုိင္ရည္ရွိတယ္ဆုိတာ အိပ္ေရးပ်က္ခံႏုိင္ျခင္း၊ အဆာခံႏုိင္ျခင္း၊ အပင္ပန္းခံႏိုင္ျခင္းႏွင့္ ရာသီဥတုဒဏ္ ခံႏုိင္ျခင္းကိုေျပာတာပါ။ အဲဒီျပီးျပည့္စံု တဲ့ က်န္းမာျခင္းကို ရရွိႏိုင္ဖုိ႔ ဆိုတာက သုည(၀)ဆိုတဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာရွိရုံနဲ႔မျပည့္စံု၊ သုည (၀) ကို တန္ဖုိးျမွင့္တင္ေပးႏိုင္တဲ့ က်န္းမာျခင္းဆုိတဲ့ (၁) ရွိမွသား သုည(၀) မ်ားလည္း တန္ဖိုးရွိ ေတာ့မည္မဟုတ္ပါလားမိတ္ေဆြ။
ဒါ့ေၾကာင့္ ဘ၀တိုးတက္ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားၾကရာမွာ သုည(၀) ကိုသာ ဦးစားေပးၿပီး (၁) ကိုဂရုမစိုက္ခဲ့ရင္ေတာ့ (၁) ဟာေရွ႕မွာရွိမွ သုည(၀) ကတန္ဖုိးရွိေနတာမုိ႔ က်န္းမာျခင္းကို လည္း (၁) ေနရာကေနထားတက္ဖုိ႔ အင္မတန္လုိအပ္ေၾကာင္းကို အလုပ္သာလုပ္ ေငြေတြသာ ကုန္းရွာေနၾကၿပီး က်န္းမာေရးကိုဂရုိမစိုက္ပဲ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ သူေတြရွိခဲ့ရင္ သတိေပး လုိက္ပါတယ္။