လက္ထပ္ျပီးလဲ သူမက ရည္းစားျဖစ္တုန္းကလိုပဲ သူ႔ကိုအႏိုင္ယူ၊ စိတ္ေကာက္တတ္တုန္း....
တစ္ေန႔မွာ မိတ္ေဆြနဲ႔ခ်ိန္းထားလို႔ ႏွစ္ေယာက္သား အိမ္ကထြက္လာခဲ့ၾကတယ္။ အိမ္က ထြက္လာတုန္းက အေကာင္းပါ။ လမ္းတစ္ဝက္ေရာက္ေတာ့ သူမရဲ႕ အက်င့္ဆိုးက ေဖာက္လာျပီး သူ႔ကိုအျပစ္ရွာေတာ့တယ္။ သူက ေအးေဆးျပီး စကားနည္းသူပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ၾကိမ္ေတာ့ သူသည္းမခံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သူမကို လမ္းေပၚမွာထားခဲ့ျပီး အိမ္ကို သူလွည့္ျပန္လာခဲ့တယ္။
တစ္ခါမွ သူစိတ္ဆိုးတာကို မခံဖူးတဲ့ သူမက လမ္းလယ္မွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ တစ္ေယာက္တည္းက်န္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အ႐ံႈးမေပးဘဲ စိတ္ေကာက္အ႐ဲြ႔တိုက္တတ္တဲ့ မိန္းမတို႔သဘာဝကို သူမ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ဆုတ္ကုိင္ထားခဲ့တယ္။
ည(၁၁)နာရီ သူမအိပ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္တစ္အိမ္လံုး အေမွာင္ခ်ထားဆဲပါ။
သူ အိပ္ေပ်ာ္ေနျပီလား? သူ ျပန္မလာေသးဘူးလား?
လူေခၚဘဲလ္ကို မႏွိပ္ဘဲ ေသာ့ထုတ္ျပီး တံခါးဖြင့္ဖို႔ သူမျပင္ေတာ့ တံခါးရြက္မွာ စာရြက္တစ္ရြက္ ကပ္ထားတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ "ငါ့ကို နင္ေတာင္းပန္သင့္တယ္" လို႔ စာရြက္ေပၚ ေရးထားတဲ့စာကိုေတြ႔ေတာ့ သူမ စိတ္တိုမိတယ္။
အိမ္ထဲဝင္ျပီး မီးဖြင့္တံခါးပိတ္ေတာ့ တံခါးရြက္ေနာက္မွာ စာရြက္တစ္ရြက္ကို သူမေတြ႔ျပန္တယ္။ "မေတာင္းပန္ခ်င္ရင္ ငါ႐ႈးဖိနပ္ကို ေျပာင္ေနေအာင္ တိုက္ေပးလည္းရတယ္" လို႔ ေရးထားတာ ေတြ႔လိုက္ျပန္ေတာ့ သူမ စိတ္ပိုတိုမိျပီး "တိုက္စရာလား" လို႔ ေအာ္မိတယ္။
ဖိနပ္ခြ်တ္ျပီး ဖိနပ္ကို စင္ေပၚတင္ေတာ့ စာရြက္တစ္ရြက္ေတြ႔ျပန္တယ္။ "တိုက္စရာလား" လို႔ ေရးထားတဲ့ စာတိုေလးကို ၾကည့္ျပီး သူမျပံဳးမိတယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း "ေတာင္းပန္ရမယ္ ဟုတ္လား? တစ္ပတ္ေလာက္ ဂရုမစိုက္ဘဲ ပစ္ထားလိုက္မယ္။ ဘာမွတ္လဲ..." လို႔ တစ္ဆက္တည္း ေတြးလိုက္မိတယ္။
ကိုယ္လက္သန္႔စင္ဖို႔ သန္႔စင္ခန္းထဲ သူမဝင္ေတာ့ မွန္ေပၚမွာ ကပ္ထားတဲ့ စာရြက္တစ္ရြက္ကို ေတြ႔ျပန္တယ္။ "ဘယ္လိုေတာင္းပန္ရမယ္ဆိုတာ မသိရင္ စာအုပ္စင္ေပၚက စာအုပ္မွာ သဲလြန္စရွိတယ္" လို႔ ေရးထားတဲ့ စာကို ေတြ႔ျပန္တယ္။
သိခ်င္စိတ္နဲ႔ စာအုပ္စင္ရွိရာဖက္ သူမ အေျပးသြားလုိက္မိတယ္။ စာအုပ္နဲ႔ ဖိထားတဲ့ စာရြက္တစ္ရြက္ကို သူမ ယူၾကည့္လိုက္တယ္။ "ေနာက္ေက်ာက စာႏွစ္ေၾကာင္းကို အသံထြက္ျပီး ရြတ္ျပပါ" လို႔ ေရးထားတာျမင္ေတာ့ စာရြက္ေနာက္ေက်ာကို သူမ လွန္ၾကည့္လိုက္တယ္။ တီဗီြမွာအျမဲလာေနတဲ့ ေၾကာ္ျငာစာသားတစ္ေၾကာင္းကို သူမေတြ႔လိုက္တယ္။
"လတိုင္း စိတ္ညစ္ရတဲ့ ရက္ေတြရွိတာ မိန္းမသားတို႔ သဘာဝပါ"
ေၾကာ္ျငာစာသားကို ၾကည့္ျပီး သူမရယ္ခ်င္မိတယ္။ ေန႔လယ္က စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္ျပီး မေခၚဘဲပစ္ထားမယ္လို႔ ေတြးထားတဲ့ အေတြးေတြလည္း ေပ်ာက္ကုန္တယ္။
ကိုယ္လက္သန္႔စင္ျပီး အိပ္ရာဝင္ဖို႔ သူမျပင္လိုက္တယ္။ တစ္ဖက္လွည့္ျပီး အိပ္ေမာက်ေနတဲ့သူကို ေစာင္းငဲ့ျပီးေတာင္ မၾကည့္လိုက္မိဘူး။ မအိပ္ခင္ စာဖတ္တတ္တဲ့ သူမရဲ႕အက်င့္ေၾကာင့္ ဖတ္လက္စစာအုပ္ကို သူမေကာက္ယူလိုက္တယ္။ စာအုပ္ၾကားမွာ စာရြက္တစ္ရြက္ ထြက္က်လာျပန္တယ္။
"နင္လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာ ငါသိပါတယ္။ ငါလည္း ငါ့ကိုယ္ငါ ခ်င့္ခ်ိန္သင့္တယ္။ ငါ့ကိုနင္ အျပစ္ရွာတုန္းက လမ္းတစ္ဖက္မွာ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို ငါေတြ႔လိုက္တယ္။ ငါ့ကို မယားေၾကာက္ဆိုျပီး စဖို႔ သူတို႔က လမ္းစလိုက္ရွာေနၾကတာ။ နင့္နဲ႔ငါ ျပိဳင္ျငင္းတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ေယာက္်ားပဲကြာ... အိမ္မွာ မိန္းမကို ဘယ္လိုပဲခ်စ္ခ်စ္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲေၾကာက္ေၾကာက္ အျပင္လူေရွ႕သူေရွ႕ေရာက္ရင္ မ်က္ႏွာသာေတာ့ လိုခ်င္တာေပါ့။ ဘယ္သူမဆုိ ကိုယ့္မိန္းမနဲ႔ သင့္ျမတ္ခ်င္ၾကတာခ်ည္းပဲ"
စာဖတ္ျပီး သူမ မွားသြားမွန္း သိလိုက္တယ္။ သူမ လြန္သြားမွန္းလည္း ေတြးမိလိုက္တယ္။ ဝမ္းနည္းတဲ့ စိတ္နဲ႔ သူ႔ကို သူမ သိုင္းဖက္ျပီး ကိုယ္ကို ဆဲြလွည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ စာရြက္တစ္ရြက္ ကပ္ထားတာကို ေတြ႔လိုက္ျပန္တယ္။
စာရြက္ေပၚမွာက "ငါ့ကို နမ္းပါ" တဲ့......
No comments:
Post a Comment