ကိုယ္အမႈအရာ ႏႈတ္အမႈအရာ ရုိင္းစိုင္းျခင္း တုိေတာင္းျခငး္သည္ မရွိေစရ။ သို႔ေသာ္လည္း ေအာက်ိဳ႕ခယ၊ ၀ပ္တြားျခင္းထက္ တုိေတာင္းျခင္းက ေတာ္ေသး၏။
တစ္ဖက္သားကု လြန္စြာအရုိအေသေပးျခင္းသည္ေျမွာက္ပင့္ျခငး္ ျဖစ္ေလရာ ရႈတ္ခ်ဖြယ္ရာ ေကာင္းေသာ အမႈအရာ ျဖစ္ေလသည္။
“မွန္ပါေပးမယ္။ ဟုတ္ပါေပတယ္။ အမိန္႔ေတာ္အတုိငး္ခင္ဗ်ာ” စသည့္စကားမ်ိဳးႏွင့္ ကုန္းျခငး္၊ ကြျခင္း၊ ရွစ္ခုိးဦးညႊတ္ေတာ့ မလုိရပ္ျခငး္သည္ ေရွးေခတ္ႏွင့္ ေရွးလူႀကီးမ်ား၏စိတ္၌ “လူလိမၼာသား ယဥ္ပါသည္” ဟုေျပာကာ ခ်ီးမြမး္ၾကေသာ္လည္း ယခု ကြ်နု္ပ္တုိ႔ေခတ္မွာကား ေယာက်္ားမပီ၊ လူမလီလူညာ၊ တကယ့္ေနရာ၌ လူရာမ၀င္လူမ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။
ယခုေခတ္လူမ်ားသည္ လြန္စြာယဥ္ေက်း၍ စိတ္သေဘာႀကီးၾက၏။ ပရိသတ္အလယ္တြင္ တစ္စံုတစ္ေယာက္၌ အျပစ္ပင္ရွိေစကာမႈ ရူတ္ခ်ျခင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္း ေလ်ာင္ရယ္ ေျပာင္ရယ္ ျပဳျခင္းမ်ားကို မလုိလား မႏွစ္သက္ၾကေပ။
ေရွးအခါက ပရိသတ္ဗိုလ္ပံုအလယ္၌ တစ္စံုတစ္ေယာက္သည္ မယဥ္ေက်းေသာ အမႈကိုျပဳမိ သည္ျဖစ္ေစ၊ စကားအသံုးအႏႈန္းရုိင္းသည့္အခါျဖစ္ေစ၊ လူႀကီးလူေကာင္း ေထရ္ႀကီး ၀ါႀကီးမ်ား ဟုပင္ အၾကင္နာျပံဳး၊ အခြင့္လႊတ္ၿပံဳး၊ ၄င္းနည္းမ်ိဳးျဖင့္ ၿပံဳးရယ္ကာ မွားသူကို ေသးသိပ္ေအာင္ ျပုတတ္ၾကေလသည္။
“မသိရွာလုိ႔ဘဲ နားမလည္လုိ႔ပါ”ဟူေသာစကားမ်ိဳးျဖင့္ ရယ္ေမာတတ္ၾက၏။ ယခုအခါ၌ကား ထိုကဲ့သုိ႔ မေျပာဘဲ အမွားကိုပင္ မထင္ေပၚေစရေအာင္ လုိက္ေလ်ာတတ္ၾကေလသည္။
အခ်ုိဳ႕ေသာသူမ်ားသည္ ေရွးနည္းအတုိင္း ေျပာဆုိသံုးႏႈန္းၾကရာ ယခုေခတ္လူမ်ားသည္ မႏွစ္သက္ေစကာမႈ အျပစ္္ဆိုေလ့မရွိၾကေပ။ သို႔အတြက္ မိမိတုိ႔နည္းလမ္းကို ေကာင္းသည္မွတ္ထင္၍ ေနၾကေလသည္။
လူတစ္ဖက္သား၏စိတ္ႏွလံုးကို မသက္သာေအာင္ မျပဳရ။ ေအာက္က်ိုဳ႕လြန္းျခင္းသည္ မေကာင္းေပ။ လူပလီမ်ိဳး၏ အက်င့္ယုတ္မ်ိဳးႏွင့္ တူေလသည္။
နားေထာင္သင့္သူတို႔ကား ရုိးမွန္ေသာစိတ္ႏွင့္ ေပါ့ပါးလ်င္ျမန္စြာ အမိန္႔ကိုနာယူေဆာင္ရြက္ရ မည္။ အမိန္႔ကို ေကာင္းစြာနာခံတတ္မွ အမိန္႔ေပးသူ၏အျဖစ္သို႔ ေရာက္ႏုိင္၏။ တပည့္ေကာင္း ျဖစ္မွ ဆရာေကာင္း ျဖစ္ႏုိင္ေလသည္။ အမိန္႔ကိုသုန္မႈန္စြာ နားေထာင္သူသည္ ကြ်န္ႏွင့္တူ၏။ ရႊင္လန္းၾကည္ျဖဴစြာနားေထာင္တတ္သူသည္ကား သားသမိးေကာင္းတပည့္ေကာင္းႏွင့္တူ၏။
တစ္ရံေသာအခါ ျမိဳ႕လွမင္းဓမၼာရုံတစ္ခု၍ လူႀကီးလူေကာင္းမ်ားစကားေျပာေနၾကစဥ္ ေယာ က်္ားပ်ိဳတစ္ေယာက္ လက္တစ္ဖက္၌ ေက်ာက္နီလက္စြပ္ႏွစ္ကြင္းကို ဆင့္၍၀တ္၏ ထုိအခါ၌ ထင္ရွားေသာ မငး္လွၿမိဳ႕သူေဌးဦးမႈိသည္ လူႀကီးမ်ားအထဲတြင္ တစ္ေယာက္အပါအ၀င္ျဖစ္၏။ ဦးမႈိက ၄င္းေယာက်ာ္းပ်ိဳကို ေသခ်ာစြာၾကည့္ၿပိး “မင္းဘာျဖစ္လုိ႔ လက္စြပ္ႏွစ္ကြင္းဆင့္ ၀တ္ရသလဲ၊ ဘာအေၾကာင္းရွိလုိ႔လဲ၊ အခုခြ်တ္ပစ္လုိက္” ဟုေျပာရာ ၄င္းေယာက်ာ္းပ်ိဳက “ကြ်န္ေတာ္မသိလုိ႔ မွားမိတယ္ ဘႀကီးရယ္” ဟုေျပာကာ လက္စြပ္မ်ားကို ကပ်ာကယာခြ်တ္ ၿပီး အိတ္ထဲသို႔ထည့္၍ထားလုိက္၏။
ဦးမႈိအား“ဤသူငယ္ႏွင့္ ဘာေတာ္သလဲ”ဟုအျခားလူႀကီးတစ္ေယာက္က ေမးၾကည့္ရာ “ဘားမွမေတာ္ပါ”ဟု ဦးမႈိကျပန္၍ ေျပာေလသည္။ ထိုေယာက်ာ္းပ်ိဳေက်းေတာသားကေလးမွာ လ်င္ျမန္ၾကည္ျဖဴစြာနာခံသည့္အတြက္ေၾကာင့္ အျခားလူႀကီးလူေကာင္းမ်ား၏ ခ်ီးမြမး္ျခင္းကို ခံရေလသည္။ မလိမၼသူ ျဖစ္ေခ်က“ခင္ဗ်ားႏွင့္ဘာဆုိင္သလဲဗ်ာ၊ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ရွိလုိ႔၀တ္တာ” ဟု ျပန္၍ေျပာေကာင္းေျပာေပလိမ့္မည္။ လိမၼာေသာေယာက်ာ္းပ်ိဳသည္ကားဤသိို႔မေျပာ။ ေက်းဇူးတင္ေသာ အမႈအရာႏွင့္လ်င္ျမန္စြာ နားေထာင္လုိက္ေလသည္။
No comments:
Post a Comment