ကိုးလလြယ္ ဆယ္လဖြား
အသက္ကိုရင္း ေမြးေပးခဲ့သည္
ဖဝါး လက္ႏွစ္လံုး
ပခံုးလက္ႏွစ္သစ္
ျခင္မွက္ ျဖဳတ္ယင္ေသာဝ္ မသန္းေစခဲ့...
ေသြးမွ ျဖစ္တည္ ႏို႔ခ်ဳိရည္ကို
မပ်က္တိုက္ေကၽြး ႀကီးျပင္းေစခဲ့...
ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ျပဳစုယုယလို႔
သားတို႔ ႏွလံုး ရႊင္ၿပံဳးေစရယ္
ပင္ပန္း ေသာဝ္မွ အၿပံဳးမပ်က္
ေက်နပ္ခဲ့သည္ အုိအေမ...
အခ်ိန္တန္လို႔ ႀကီးျပင္းျပန္ေသာ္
ပညာကိုေပး အေမြျဖစ္ခဲ့
လူမ်ားအလယ္ ဂုဏ္တင့္ေစသည္
ေက်းဇူးႀကီးလွပါသည္ အိုအေမ...
ပညာစံုလို႔ အခ်ိန္တန္ျပန္
သင့္ေတာ္သူကို ရွာေဖြကာရယ္
သားသမီးတို႔ အတြက္
စီမံရြက္ေဆာင္ခဲ့ျပန္သည္..
ဘဝတသက္ေအးဖို႔ရယ္...
သားတို႔ ဘဝ အေျခစံုလို႔
ခ်မ္းသာ တည္ၿငိမ္ေလေသာဝ္
ေက်နပ္အၿပံဳး ပီတိမ်က္ႏွာ
ေအးခ်မ္းစြာႏွင့္ ဆန္ေရကို မရွိေစခဲ့....
ထိုရ္ ထိုရ္ ေက်းဇူး
မဟာပထဝီ ေျမႀကီးထုမက
ႀကီးမားလွေသာ အိုအေမ...
အေဝးေရာက္သားေမာင္
လက္ဆယ္ျဖာ ထိပ္မွာမုိးလို႔
ရွိခိုး ကန္ေတာ့လိုက္ပါသည္......
No comments:
Post a Comment