၁)
မႈၾကိဳ…
ပထမဆံုးအႀကိမ္ ဆရာမိဘ အစည္းအေ၀းမွာ အတန္းပိုင္ဆရာက “အစ္မရဲ႕ ကေလးက ေရာဂါထူတယ္။ ခံုေပၚမွာေတာင္ သံုးမိနစ္ၾကာေအာင္ မထုိင္ႏုိင္ဘူး။ ဆရာ၀န္နဲ႔ ျပၾကည့္ရင္ ေကာင္းမယ္ ”
အိမ္အျပန္လမ္းမွာ ဆရာမ ဘာေျပာသလဲလုိ႔ သားကေမးေတာ့ သူမ်က္ရည္၀ဲမိတယ္။ အတန္းသား ၃၀ထဲမွာ သားက အညံ႕ဆံုး။ ဆရာမေတြကို စိတ္ဒုကၡအေပးဆံုး…ဒါေပမဲ့ သားအေမးကို သူျပန္ေျဖလုိက္ပါတယ္။
“ဆရာမက သားကိုခ်ီးက်ဴးသြားတယ္။ အရင္တုန္းက ခံုေပၚမွာ သားတစ္မိနစ္ပဲထုိင္ႏိုင္ တယ္။ အခုဆို သံုးမိနစ္ေတာင္ ထုိင္ႏိုင္ၿပီတဲ့။ တစ္ျခားကေလးေတြရဲ႕ ေမေမေတြက ေမ့ေမ့ကို အားက်ၾကတယ္။ တစ္တန္းလံုးမွာ သားက စာအၾကိဳးစားဆံုးတဲ့”
အဲဒီညမွာ သူခြံ႕စရာမလုိဘဲ သားက ထမင္းႏွစ္ပန္ကန္ ကုန္ေအာင္စားလုိက္တယ္။
၂)
မႈလတန္း…
ဆရာမိဘအစည္းအေ၀းမွာ ဆရာမက “ေက်ာင္းသား ၅၀မွာ အစ္မရဲ႕သားက အဆင့္၄၀၊ သူအသိဥာဏ္ ဖြံ႕ျဖိဳးမႈကို ကြ်န္မတို႔ သံသယျဖစ္တယ္။ ဆရာ၀န္နဲ႔ေတြ႕ၿပီး စစ္ေဆးၾကည့္ ပါဦး”
အိမ္အျပန္လမ္းမွာ သူမ်က္ရည္က်မိျပန္ေပမယ့္ ကားေရွ႕ခံုမွာ ထုိင္ေနတဲ့သားကို “ဆရာ မက သားကို စိတ္ခ်ယံုၾကည္တယ္တဲ့။ သားက မတံုး၊ မအေပမယ့္ စာထဲစိတ္ပါပါနဲ႔ နည္းနည္း ထပ္ႀကိဳးစားလုိက္ရင္ သားေဘးမွာထုိင္တဲ့ အဆင့္၂၁ရတဲ့ ေက်ာင္းသားကို ေတာင္ေက်ာ္ႏုိင္တယ္တဲ့” လုိ႔ေျပာလုိက္တယ္။
သူ႕စကားကို ၾကားေတာ့ ေငးမွိန္ေနတဲ့သားမ်က္လံုးက အေရာင္လက္သြားခဲ့တယ္။ ညွဳိးငယ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာလည္း ရႊင္လန္းလို႔လာတယ္။ သားတေျဖးေျဖး သိတတ္နားလည္ ႀကီးျပင္းလာမွန္း သူသတိထားလုိက္မိတယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔ ေက်ာင္းတက္ဖုိ႔ ခါတုိင္းထေနက်အခ်ိန္ထက္ သားအေစာႀကီး နိုးေနခဲ့ တယ္။
၃)
အလယ္တန္း…
ဆရာမိဘအစည္းအေ၀းမွာ သားရဲ႕ ထုိင္ခံုေနရာမွာ သူသြားထုိင္ေနခဲ့ျပီး သားနာမည္ အေခၚခံရဖုိ႔ကို သူေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ အစည္းအေ၀းတုိင္းမွာ သားနာမည္ဟာ မပါမျဖစ္ျဖစ္ ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အစည္းအေ၀းၿပီးတဲ့အထိ သားနာမည္ မပါခဲ့ဘူး။ တစ္ခုခုမွားတယ္ အထင္နဲ႔ တာ၀န္က်ဆရာမကို သူေမးလုိက္တယ္။
“အခုရမွတ္နဲ႔ဆုိရင္ အစ္မရဲ႕သားက နာမည္ႀကီးေက်ာင္းရဖုိ႔ သိပ္မလြယ္ဘူး”
စိတ္ထဲမွာ သူ၀မ္းသာသြားမိတယ္။ အခန္း၀မွာ ေစာင့္ေနတဲ့ သားရဲ႕ပုခံုးကို သိုင္းဖက္ၿပီး ၀မ္းသာအားရတဲ့ အသံနဲ႔ “သား…သားရဲ႕အတန္းပိုင္ ဆရာမက ေျပာတယ္။ သားဒီ႔ထက္ နည္းနည္းထပ္ႀကိဳးစားရင္ နာမည္ႀကီးတဲ့ အထက္တန္းေက်ာင္းကို ၀င္ႏိုင္တယ္တဲ့”
၄)
အထက္တန္း…
သားအထက္တန္းေအာင္ခဲ့ပါၿပီ။
တကၠသိုလ္၀င္ခြင့္ အေၾကာင္းၾကားစာ လာယူဖုိ႔ ေက်ာင္းကဖုန္းဆက္ေတာ့ သားကို သူလြတ္လုိက္တယ္။
သူ႔အသိစိတ္ထဲမွာ နာမည္ႀကီးတကၠသိုလ္တစ္ခုကို သားရမယ္လုိ႔ ႀကိဳသိေနခဲ့တယ္။ စာေမးပြဲ မေျဖခင္တုန္းက ဒီတကၠသိုလ္အတြက္ သားအမွတ္မီႏိုင္တယ္လုိ႔ သားကို သူေျပာခဲ့လုိ႔ ျဖစ္တယ္။
အိမ္တံခါး၀မွာ ဆီးၾကိဳေနတဲ့ သူ႕လက္ထဲ သူမွန္းထားတဲ့ တကၠသိုလ္က အေၾကာင္းၾကား စာကို သားက ကမ္းေပးလုိက္တယ္။ သားအမိႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဖက္ၿပီး ငိုခဲ့ၾကတယ္။
“ေမေမ…သားဟာ ဥာဏ္ေကာင္းတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ မဟုတ္မွန္း သားကိုယ္သား သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေလာကမွာ သားကို အေလးအနက္ထား ႏွစ္သက္ခဲ့တာ ေမေမတစ္ေယာက္တည္းပဲ ရွိခဲ့တယ္။ ေက်းဇူးပါ ေမေမ”
သားစကားေၾကာင့္ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ ရင္ထဲ တိတ္တခိုးသိမး္ဆည္းထားတဲ့ ပူေဆြးေသာ ကေတြက သူ႔ပါးျပင္ေပၚ၀မ္းသာၾကည္ႏႈးတဲ့ မ်က္ရည္အသြင္ျဖင့္ စီးက်လာခဲ့တယ္။
No comments:
Post a Comment